لب تشنه‌ای که شد لب جانان از فروغی بسطامی غزل 284

1 لب تشنه‌ای که شد لب جانان میسرش دیگر چه حاجتی به لب حوض کوثرش

2 گر طرهٔ تو چنبر دل هست پس چرا چندین هزار دل شده پابست چنبرش

3 صاحب دلی که بر سر کویت نهاد پای دست فلک چه‌ها که نیاورد بر سرش

4 اسلام و کفر از آن رخ و گیسو مشوش‌اند زان خوانده‌ام بلای مسلمان و کافرش

5 طغرانگار نامه سیاهان ملک عشق خال است و خط و کاکل و زلف زره گرش

6 من جعد عنبرین نشنیدم که در کشد خورشید را به سایهٔ چتر معنبرش

7 دل داده‌ام بهای نخستین نگاه او جان را نهاده‌ام ز پی بار دیگرش

8 دلبر به جرم دوستی از من کناره کرد بیچاره مجرمی که جدایی است کیفرش

9 دوشم به صد کرشمه بتی بی گناه کشت کاندیشه‌ای نبود ز فردای محشرش

10 بگذر به باغ تا به حضور تو باغبان آتش زند به خرمن نسرین و عبهرش

11 شد تیره روزگار فروغی ولی هنوز ممکن نگشت صحبت آن ماه انورش