مزاج شعله بود وضوح شوخ از جویای تبریزی غزل 82

1 مزاج شعله بود وضوح شوخ و شنگ ترا زهم چه فرق شتاب بود و درنگ ترا

2 مباد چون عرق شرم قطره قطره چکد چنین که جوش ترقیست آب و رنگ ترا

3 دلم زقهر و عتاب تو برد لذت لطف که رنگ و بوی گل آشتی ست جنگ ترا

4 بجز مشاهدهٔ طوطی خط سبزان ز روی آینهٔ دل که برد زنگ ترا

5 بود به عالم دیوانگی مرصع پوش کسی که جا به بدن داده است سنگ ترا

6 زشور نالهٔ بلبل به موج می آیی خدا زیاد کند ای گل آب و رنگ ترا

7 مزن به سنگ، میفکن به سوی اغیارش که می خرد دل جویا به جان خدنگ ترا