لوح محفوظ است رویش از عمادالدین نسیمی غزل 177

1 لوح محفوظ است رویش زلف و خال و خط کلام با تو گفتم معنی علم لدنی والسلام

2 قبله جان روی او دان در دو عالم تا ابد گر به رب کعبه ایمان داری و بیت الحرام

3 گرد رخسار و دو زلف عنبرین می کن طواف تا شوی حاجی و گردی در مسلمانی تمام

4 مظهر ذات خدا دان آن رخ چون ماه را گر ز ابراری که جای اهل فضل است این مقام

5 جنت و غلمان و حور و کوثر و ماء معین در رخ و زلفش ببین چون نور دیده در ظلام

6 قامت و زلف و دهانش چون الف لام است و میم گر نداری صدق «والله العزیز ذوانتقام »

7 گر هوس داری نمازی کان بود مقبول حق ابرویش محراب ساز و چشم مستش را امام

8 معنی توریت و فرقان شرح انجیل و زبور از خطش برخوان که هست آن در عدد بی میم و لام

9 چشم جان بگشا و در مرآت رویش کن نظر تا ببینی رؤیة الحوراء فی وجه الحسام

10 ای ز رویت آفتاب و ماه را نور و ضیا وی ز حسنت حور و غلمان لطف و خوبی کرده وام

11 صورت نور تجلی روی چون ماهت نمود همچو مصباح زجاج و باده روشن ز جام

12 قاصرات الطرف لم یطمث بیان حسن توست آن که «حورا» گفت و «مقصورات »، ایزد، «فی الخیام »

13 هر که را حبل المتین زلف سمن سای تو نیست همچو کافر در ضلالت می پزد سودای خام

14 ای «سواد الوجه فی الدارین » خال و خط تو داده کار هردو عالم را به زیبایی نظام

15 تا به فضل حق نسیمی بنده عشق تو شد چرخ و ماه و زهره و خورشید هستندش غلام