دل گر ز گداز آینه سان از جویای تبریزی رباعی 51

1 دل گر ز گداز آینه سان خواهد شد چون آب سراپای روان خواهد شد

2 مانندهٔ شمع تن دهد هر که به عشق البته که رفته رفته جان خواهد شد