دلبر که به حسن او نبودست از امامی هروی رباعی 1

1 دیدم الفی چند سخنگو که لب عقل از منطقشان جام اشارات گسارد

2 ترکیب خطی گشته وزان خط شده حیران ادراک که اندیشه بدو ملک سپارد

1 در سلک نظم گوهر نظم خدایگان لطف حیات دارد و خاصیت روان

2 گوئی نشانه ایست سخنگوی جانور هر لفظ بر حروفش و هر نکته در میان

1 دلم ز روح سحر گه سئوال کرد بلفظی چنانکه آب خجل گشت ازو بگاه روانی

2 که چیست در همه عالم بطبع موجب صحت که کیست در همه گیتی سجود حاتم ثانی