یار آمد و گفت خسته از اوحدالدین کرمانی رباعی 28

1 چون من به تو دادم دل و دین بس باشد نفرین توم از آفرین بس باشد

2 من می گویم جمله تویی من هیچم تسبیح بزرگ من همین بس باشد

1 انصاف زاختلاف ایام فرق پیدا کردی به گفت حق را الحق

2 آنجا که کمال کبریای قدم است توحید من و تو کفر باشد مطلق

1 تا یوسف دل را نکنی از بن چاه یعقوب خرد ضریر باشد در راه

2 خواهی که عزیز مصر باشی در راه از عشق کمر ببند و از صدق کلاه