1 خورشید منور ز جمال تو هویداست در مشرب عذب تو چه گویم که چه سرهاست؟

2 عارف نکند منع من از عشق تو، آری مجنون چه کند؟ کین کشش از جانب لیلاست

3 عمریست بسر می برم اندر سر کویت در سایه زلف تو، که آن مایه سوداست

4 ناصح ز سیاهی دل خویش ندانست کان زلف سیه پوش تو غارتگر دلهاست

5 ای دل، همه کس طالب یارند، فاما تا بخت کرا جوید و دولت ز کجا خاست؟

6 از بوی می عشق تو شد مست جهانی زاهد بخرابات مغان آمد و می خواست

7 گویند که: آن یار ز قاسم نکند یاد این نیز هم از طالع شوریده شیداست