خورشید ازل بتافت از روزن تن از عمادالدین نسیمی رباعی 66

1 ای ز سنبل بسته مویت سایبان بر آفتاب زلف مشکینت شب قدر است و رویت ماهتاب

2 مست آن چشم خوشم کز ناتوانی یک نفس همچو بخت خفته ام سربر نمی آرد ز خواب

1 ای رخ جانفزای تو جام جم جهان نما گشته عیان ز روی تو ذات و صفات کبریا

2 حسن خط جمال تو هست چو عین ذات حق ذات حق از جمال تو گشت عیان و رونما

1 گر سعادت نظری بر من زار اندازد بر سرم سایه سرو قد یار اندازد

2 دور از آن یار و دیارم نظر سعد کجاست تا مرا باز بدان یار و دیار اندازد