مجموع درونی که پریشان از سلمان ساوجی غزل 159

1 مجموع درونی که پریشان تو باشد آزاد اسیری که به زندان تو باشد

2 دانی سر و سامان ز که باید طلبیدن؟ زان شیفته کو بی سر و سامان تو باشد

3 من همدم بادم گه و بیگاه که با باد باشد که نسیمی ز گلستان تو باشد

4 ای کان ملاحت، همگی زان توام من تو زان کسی باش که اوزان تو باشد

5 آن روز که چون نرگسم از خاک برآرند چشمم نگران گل خندان تو باشد

6 خواهم سر خود گوی صفت باخت ولیکن شرط است درین سرکه به چوگان تو باشد

7 هر کس که کمان خانه ابروی تو را دید شاید به همه کیش که قربان تو باشد

8 دامن مکش از دست من امروز و بیندیش زان روز که دست من و دامان تو باشد

9 خلقی همه حیران جمال تو و سلمان حیران جمالی که نه حیران تو باشد