سلطان جهان که ماه تا ماهی ازوست از محتشم رباعی 20

1 یارب چه مهر خوبان حسن از جهان برافتد گیرد بلا کناری عشق از میان برافتد

2 دهر آتشی فروزد کابی بر آن توان زد داغ درون نماند سوز نهان برافتد

1 هان ای دل هجران گزین در جلوه است آن مه دگر تشریف استغنا مکن بر قد من کوته دگر

2 ای فتنه می‌انگیزی از رفتار او گرد بلا خوش میکشی میل فسون در چشم این گمره دگر

1 به دعوی آمده ترکی که صید خود کندم دل از تو می‌کنم ای بت خدا مدد کندم

2 مرا تو کشته‌ای و بر سرم ستاده کسی که یک فسون ز لبش زنده ابد کندم