1 در میکده آنرا که به کف جام شراب است عیبش مکن ار شام و سحر مست و خراب است

2 برداشتن از می نتواند سر خود را از باده هوا در سر آن کو چو حباب است

3 سر رشته کارش کشد آخر به خرابی هر مست که افتاد درین دیر خراب است

4 میکشی می کوثر ز کف حور بهشتی در دوزخ مخموریت ای دل که عذاب است

5 در دیر فنا جام یقین جوی که مطلوب از پرده پندار تو بر بسته نقاب است

6 ای مغبچه چون روی تذروست عذارت زانروی که چون خون تذروت می ناب است

7 این دور به یک چشم زدن گشته دگرگون ای عمر به رفتن ز بر ما چه شتاب است؟

8 در میکده گر غرق میم توبه شکسته ای شخ ز ما در گذران عالم آب است

9 فانی چه شوی شیفته دهر که کونین در دشت فنا جمله نمودار سراب است