خلق را قصهٔ حسن پری از یاد رود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 خلق را قصهٔ حسن پری از یاد رود هرکجا ذکری از آن شوخ پریزاد رود
2 هر شکایت که مرا از تو بود در دل تنگ چون کنم یاد وصالت همه از یاد رود
3 هرکجا کز رخ و بالای تو گویند سخن ظلم باشدکه حدیث ازگل و شمشاد رود
4 وقت آنست که تا سنبلهٔ چرخ مرا از غم سنبل گیسوی تو فریاد رود
5 از طرب عارف و عامی همه در رقص آیند هرکجا ذکری از آن حسن خداداد رود
6 خون شود دجله ز اشک از خبر گریهٔ من وقتی از خطهٔ کرمان سوی بغداد رود
7 آن نه بالاست بلاییست که از رفتن او دل و دین و سر و سامان همه بر باد رود
8 با زبان چو منی خاصه که در مدحت شاه ستمست ار سخن از سوسن آزاد رود
ادامه توضیحات شاعر