هم نوای بلبل و هم صوت زاغم از عرفی شیرازی غزل 247

1 هم نوای بلبل و هم صوت زاغم می گزد خا ر چشمم می خراشد، گل دماغم می گزد

2 من بگویم نشئأء پروانه با من نیست، لیک این قدر دانم که تاثیر چراغم می گزد

3 من که دل دانسته در کوی تو گم کردم، چرا محرمی هر دم به تقریبی سراغم می گزد

4 با وجودآن که می دانم که دردم بی دواست دم به دم اندیشهٔ باطل دماغم می گزد

5 دوستی دارم که در زندان محنت ، بر دلم می نهد مرهم، ولی در صحن باغم می گزد