1 خاک آسوده، چو سیماب شد ازگریهٔ ما آستین، حلقهٔ گرداب شد از گریهٔ ما

2 آنقدر نیست که بر دیدهٔ دشمن ریزیم خاک این غمکده نایاب شد، ازگریهٔ ما

3 چه عجب گر فلک، از زاری ما گردد نرم؟ دل سنگین بتان، آب شد از گریهٔ ما