1 بوی شراب عشق تو بیهوشی آورد رنگش ز رنگ عقل فراموشی آورد

2 باشد تکلم تو زبان بند اهل عشق کش استماع مایه خاموشی آورد

3 لعلت عجب می است که کیفیتش به دل بیحالی او فزاید و مدهوشی آورد

4 پیر مغان که فیض کفش مستدام باد هر چند ساغر کرمش نوشی آورد

5 شوخی که وقت قتل قلندروشی نمود وای آنزمان که رسم قباپوشی آورد

6 چون هر سفال میکده جام جهان نماست گر روی در طریق فنا کوشی آورد