بوی سنبل ز دم باد صبا می آید از قاسم انوار غزل 344

1 بوی سنبل ز دم باد صبا می آید خوشدلم هر چه از آن یار بما می آید

2 عشق می آمد و سرمست و خرامان میگفت: بر حذر باش! که آشوب و بلا می آید

3 عالم از نور تجلی الهی پر شد از دم ویس قرن بوی خدا می آید

4 جان فدای رخ آن یار گرانمایه، که او بر سر صفه مستان بصفا می آید

5 حکمتی هست در این حال بگویم: که مدام تیر دلدوز تو بر سینه ما می آید

6 هر جفایی که کنی بر دل بیچاره من از جفاهای توام بوی وفا می آید

7 دوش آشفته بکوی تو رسیدم گفتند: قاسم بیدل حیران ز کجا می آید؟