بوی بهشت می دمد از حکیم نزاری قهستانی غزل 729

1 بوی بهشت می دمد از جویبار باغ افکند سایه بر سر گل شاخسار باغ

2 طاووس سدره در طرب آید چو بشنود آواز بلبل از سر سرو و چنار باغ

3 آب حیات و حله فردوس حاصل است اینک نگاه کن به میان و کنار باغ

4 حوضش چو ‌کوثر است و گل و سبزه چون حُلل اینک بهشت نقد ببین در جوار باغ

5 اموات را به رایحه احیا همی کند چون ساغر طهور می خوشگوار باغ

6 بر سبزه بین که چون گل بادام می کند پیرانه سر به روز جوانی نثار باغ

7 می زیبد ار ز عالم بالا کند نصیب رضوان خلد را که بود استوار باغ

8 زاهد اگرچه صایمِ دهر ست و متّقی نبود حلال خواره چو مرسوم خوار باغ

9 انگور مریم است به معنی و می مسیح رز پرورنده کیست دگر حق گزار باغ

10 پیرست باغبان و نزاری مرید او ما هر دو لایقیم به تکلیفِ کار باغ