برده سیر آهنگی امشب بر از جویای تبریزی غزل 20

1 برده سیر آهنگی امشب بر فلک داد مرا دل شکستن داده پهلو تند فریاد مرا

2 چون شرر هر ذرهٔ او بال بیتابی زند کوه قاف ار بشنود نام پریزاد مرا

3 صید دلها می کند هردم به رنگ تازه ای دام صد نیرنگ در خاکست صیاد مرا

4 تا کند نو رسم و آئین فراموشی گهی می دهد ره در حریم خاطرش داد مرا

5 بسکه بر گرد کورت کشته ام شوقت، دهد بال و پر در خاک همچون ریشه فریاد مرا

6 در شب هجران او جویا به خود پیچیدنم نالهٔ زنجیر سازد تند فریاد مرا