1 آسمان قدر وزیرا چو تو بر روی زمین تا زمان هست نبودست و بزرگی نبود

2 شاه ملک کرمی در بر خود فرزین وار جای دادی و پسندد ز تو هرکس شنود

3 بنده بر رقعه اخلاص چو رخ راست رواست نه چو فرزین که از اینگوشه بدان گوشه دود

4 من چو پیلم که فرا پیش تو از بیشه خویش نه چو پشه که دل من بهمه کس گرود

5 مفتی شرع مکارم چو توئی هست روا کز بساط کرمت بنده پیاده برود