حکیم ششم چون سخن ساز کرد از جامی هفت اورنگ 62

1 حبذا شاهی که در عهد شباب شد ز توبه همچو پیران بهره یاب

2 گر چه از باده لب آلود از نخست زان به آب توبه آخر لب بشست

1 چون سلامان هفته ای محمل براند پندگویان را بر او دستی نماند

2 از ملامت ایمن و فارغ ز پند بار خود بر ساحل بحری فکند

1 نیکخواهی خاصه کو را یاور است گشته پیدا با وی از یک گوهر است

2 کرده جا در سایه اقبال او سایه وار افتاده در دنبال او