گناه عشق بتان گر چه ساخت نامه سیاهم از جامی غزل 327

1 گناه عشق بتان گر چه ساخت نامه سیاهم بس است خط عذار تو عذرخواه گناهم

2 نه قطره هاست ز اشکم به روز زرد فتاده ز دست آبله ها چهره از زباله آهم

3 هزار تن بودم کاشکی که بهر قدومت در انتظار نشیند یکی به هر سر راهم

4 میان خلق همی بندم از تو چشم جهان بین ولی به دیده دل نیست جز سوی تو نگاهم

5 ببین چه صبح سعادت دمید تیره شبم را که دیده بر رخت افتاد بامداد پگاهم

6 ز بس که کاستم از غم بس است سایه تاری ز طره تو ز گرمای روز هجر پناهم

7 مگو به عشوه که جامی چه خواهی از طلب من به خاک پای تو سوگند کز تو جز تو نخواهم