رویت که ز باده لاله می‌روید از شیخ بهایی رباعی 72

1 فردا که محققان هر فن طلبند حسن عمل از شیخ و برهمن طلبند

2 از آنچه دروده‌ای، جوی نستانند وز آنچه نکشته‌ای، به خرمن طلبند

1 رفتم ز درت ز جور، بیش از پیشت از طعن رقیب گبر کافر کیشت

2 پیش تو سپردم این دل غمزده‌ام کی باشدم آنکه جان سپارم پیشت

1 برخیز سحر، ناله و آهی می‌کن استغفاری ز هر گناهی می‌کن

2 تا چند، به عیب دیگران درنگری یکبار به عیب خود نگاهی می‌کن