رویت که ز باده لاله می‌روید از شیخ بهایی رباعی 72

1 ابذلوا اروا حکم یا عاشقین ان تکونوا فی هوانا صادقین

2 داند این را هرکه زین ره آگه است کاین وجود و هستیش، سنگ ره است

1 ای دل، قدمی به راه حق ننهادی شرمت بادا که سخت دور افتادی

2 صد بار عروس توبه را بستی عقد نایافته کام از او، طلاقش دادی

1 برخیز سحر، ناله و آهی می‌کن استغفاری ز هر گناهی می‌کن

2 تا چند، به عیب دیگران درنگری یکبار به عیب خود نگاهی می‌کن