1 دوش با من خرد از روی نصیحت می‌گفت کای گرفته ز جهان طبع لطیف تو ملال

2 پیش ارباب زمان می نروی از چه سبب بهر قوتی که گریزت نبود در همه حال

3 گفتمش زانکه درین دور قمر نیست کسی که درو بوی مروت بود و حسن خصال

4 کوه کندن ز پی قوت به نوک مژه به که شدن پیش لئیمان زمان بهر سوال