دوش با یاد توام باز حکایت‌ها از نشاط اصفهانی غزل 126

1 دوش با یاد توام باز حکایت‌ها بود شکرها از تو و از خویش شکایت‌ها بود

2 بر من از تو ستمی نیست ولی بر ستمت ستم است اینکه ندانی چه عنایت‌ها بود

3 با من از خشم عتابی ز لبت رفت ولی از نگه‌های نهانیت حمایت‌ها بود

4 پرده برداشتنت پردهٔ دیگر بربست زیر تصریح تو ای دوست کنایت‌ها بود

5 سر افسانه نداری و دریغا که نشاط با تواش هم به مراد تو حکایت‌ها بود