دوش با من لطفکی آغاز کرد از همام تبریزی غزل 121

1 دوش با من لطفکی آغاز کرد آن دلبرک کاب حیوان می‌چکانید از لب چون شکرک

2 گفت اگر بوس و کناری داری از من آرزو در میان نه تا به جای آرد به جان این چاکرک

3 گفتمش زان عارض چون لاله‌ام یک بوسه بخش گفت ای کژ طبع باری پاره‌ای زان سوترک