دوش با من لطفکی آغاز کرد از همام تبریزی غزل 121

1 یاد باد آن راحت جان یاد باد عاشقان را عهد جانان یاد باد

2 چون تماشا را به سروستان رویم قد آن سرو خرامان یاد باد

1 اگر بختم دهد باری که یارم همنشین باشد زهی مقبل که من باشم زهی دولت که این باشد

2 نباید این چنین ماهی برون از هیچ خرگاهی نظیرش گر همی‌خواهی مگر در حور عین باشد

1 گرچه سیاحان جهان گردیده‌اند مثل رویت کافرم گر دیده‌اند

2 مهرورزان پیش نقش روی تو بر جمال شاهدان خندیده‌اند