دوش در طرف چمن بلبلی از مشتاق اصفهانی غزل 110

1 دوش در طرف چمن بلبلی افغان می‌کرد ناله در حلقه مرغان خوش‌الحان می‌کرد

2 بود در وصل ندانم ز چه رو می‌نالید غالبا همچو من اندیشه هجران می‌کرد

3 کشتیم را که رهانید تو کل زین بحر غرق می‌شد اگر اندیشه طوفان می‌کرد

4 سرنوشتش ز ازل بود که در چاه افتد ورنه یوسف حذر از حیله اخوان می‌کرد

5 تشنه زخم خدنگ توام ای کاش مرا در گلو قطره‌ای از چشمه پیکان می‌کرد

6 درد می دُردکش میکده را می‌شد صاف هرچه می‌گفت گرش پیر مغان آن می‌کرد

7 جذبه کعبه بود خاصه مردان خدا ورنه هر سست قدم قطع بیابان می‌کرد

8 بود اگر مست می شوق حرم شکوه چرا کعبه رو از ستم خار مغیلان می‌کرد

9 نرسد گل چو به مرغان چمن لشکر دی کاش می‌آمد و تاراج گلستان می‌کرد

10 زیر خط لعل تو میجست مپندار که خضر در سیاهی طلب چشمه حیوان می‌کرد

11 قابل گنج محبت دل مشتاق نبود ورنه این خانه ز سیل مژه ویران می‌کرد