1 دوش بر هندوی خود بدمستیی ترکانه کرد تا امید آشناوش (را) چنین بیگانه کرد

2 صبر اندک زاد را از خان و مان آواره یافت عقل پیرآموز را در سلسله دیوانه کرد

3 تا دلم در سنبل گل‌سای او یک خانه ساخت خار هجرش در دل پر خون هزاران خانه کرد

4 مشک را خون شد جگر کان عارض چون آینه زلف چین بر چین او مشاطگی بی‌شانه کرد

5 تا جهان را شمع رویش گشت شاهد خانه هرکه جانی داشت خود را بر رخش پروانه کرد

6 هست نیکو گرچه نیکو رفت بر ما یا نرفت اوست رحمت گرچه رحمت کرد بر ما یا نکرد

7 آفتاب خسروان بهرام‌شاه آن شه که او هرچه بخشید ار سعادت مشتری‌وارانه کرد