دوش از فراغ روی تو با از ابن حسام خوسفی غزل 96

1 دوش از فراغ روی تو با روی سندروس نالیده‌ام چو نای و فغان کرده‌ام چو کوس

2 گفتی به وعده دوش که کام از لبت دهم افسوس ازین سخن که لبت می‌کند فسوس

3 آن را که پای‌بوس میسّر نمی‌شود خود دست کی دهد که کند با تو دست بوس

4 آیینه پیش دار و در ابروی خود نگر بر عاج بین کشیده کمانی ز آبنوس

5 می ده که دیر و زود عظام رمیم من دستاس سالخورده گردون کند سبوس

6 سرخ از چه شد کرانه این طشت نقره‌کوب خون سیاوش است در او یا سرشک طوس

7 ابن حسام دل چه نهی در فریب دهر پرهیز کن ز عشوه دامادکش عروس