دوش آمد و گفت: از عطار نیشابوری مختارنامه 35

1 چون مرا مجروح کردی گر کنی مرهم رواست چون بمردم ز اشتیاقت مرده را ماتم رواست

2 من کیم یک شبنم از دریای بی‌پایان تو گر رسد بویی از آن دریا به یک شبنم رواست

1 تا آفتاب روی تو مشکین نقاب بست جان را شب اندر آمد و دل در عذاب بست

2 ترسید زلف تو که کند چشم بد اثر خورشید را ز پردهٔ مشکین نقاب بست

1 آفتاب رخ تو پنهان نیست لیک هر دیده محرم آن نیست

2 هر که در عشق ذره ذره نشد پیش خورشید پای‌کوبان نیست

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند