دوش آمد و گفت: از عطار نیشابوری مختارنامه 29

1 از قوت مستیم ز هستیم خبر نیست مستم ز می عشق و چو من مست دگر نیست

2 در جشن می عشق که خون جگرم ریخت نقل من دلسوخته جز خون جگر نیست

1 ندای غیب به جان تو می‌رسد پیوست که پای در نه و کوتاه کن ز دنیی دست

2 هزار بادیه در پیش بیش داری تو تو این چنین ز شراب غرور ماندی مست

1 بی تو از صد شادیم یک غم به است با تو یک زخمم ز صد مرهم به است

2 گر ز مشرق تا به مغرب دعوت است چون نمی‌بینم تو را ماتم به است

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند