دوش تا آتش می از دل پیمانه دمید
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 دوش تا آتش می از دل پیمانه دمید نیم‌شب صبح جهان‌تاب ز میخانه دمید
2 روشنی‌بخش حریق مه و خورشید نبود آتشی بود که از باده مستانه دمید
3 چه غم ار شمع فرومرد که از پرتو عشق نور مهتاب ز خاکستر پروانه دمید
4 عقل کوته‌نظر آهنگ نظربازی کرد تا پریزاد من امشب ز پریخانه دمید
5 جلوه‌ها کردم و نشناخت مرا اهل دلی منم آن سوسن وحشی که به ویرانه دمید
6 آتش‌انگیز بود باده نوشین گویی نفس گرم رهی از دل پیمانه دمید