در بر شیخی سگی از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 79

1 در بر شیخی سگی می‌شد پلید شیخ از آن سگ هیچ دامن در نچید

2 سایلی گفت ای بزرگ پاک باز چون نکردی زین سگ آخر احتراز

3 گفت این سگ ظاهری دارد پلید هست آن در باطن من ناپدید

4 آنچ او را هست بر ظاهر عیان این دگر را هست در باطن نهان

5 چون درون من چو بیرون سگست چون گریزم زو که با من هم تگ است

6 ور پلیدی درون اندکیست صد نجس بیشی که این قله یکیست

7 گرچه اندک حیرت آمد بند راه چه به کوهی بازمانی چه به کاه