جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتون
جهان ملک خاتون

سایه سرو بلندش گر به از جهان ملک خاتون غزل 628

غزل 628 ام از 1809 غزلیات

سایه سرو بلندش گر به ما می افکند

1 سایه سرو بلندش گر به ما می افکند جان کنم ایثارش اما او کجا می افکند

2 آن بت دلجوی را بین کز دو زلف کافرش حلقه ای در گردن باد صبا می افکند

3 قامت و بالا نگویید آن که از بالا گذشت آن بلا را بین که مردم در بلا می افکند

4 خسته ی تیغ فراقش کشته ی جان مرا بر بساط درد هجران بی دوا می افکند

5 چشم و زلف کافرش بنگر که هر دم عالمی از خط مشکین پرچین در خطا می افکند

6 هر ستمکاری که زلفش کرد با دل در جهان جور او و خیر خود را با خدا می افکند

7 حسن رویت را نمی دانم که دایم از چه روی در میان دیده و دل ماجرا می افکند

8 تند باد چرخ ناهموار گردون را ببین هر زمان در باغ جان سروی ز پا می افکند

9 من چو ذره در هوایش می دوم گرد جهان مهر بر روی کسی دیگر چرا می افکند

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر سایه سرو بلندش گر به ما می افکند

شاعر شعر سایه سرو بلندش گر به ما می افکند چه کسی است ؟

شاعر شعر سایه سرو بلندش گر به ما می افکند جهان ملک خاتون می باشد.

شعر سایه سرو بلندش گر به ما می افکند در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر سایه سرو بلندش گر به ما می افکند چیست ؟

قالب شعر سایه سرو بلندش گر به ما می افکند غزل است

مضمون اصلی شعر سایه سرو بلندش گر به ما می افکند چیست؟

این شعر در دسته‌بندی اجتماعی, شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن اجتماعی, شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی است.
بنر