شوخ بیدادگری همچو تو از جویای تبریزی غزل 369

1 شوخ بیدادگری همچو تو در عالم نیست پریی مثل تو در نوع بنی آدم نیست

2 آب و رنگ چمن حسن فزاید زحیا بر گل رو عرق شرم کم از شبنم نیست

3 قانعی را که سرش بر خط تسلیم و رضاست شادیی در دلش از بیش و غمی از کم نیست

4 در فراق تو مدام آرزوی مرگ کنم زانکه شق شب هجر تو ازین اسلم نیست

5 شیخ شهر آنکه به خوبی ملکش می خوانی حرف من نیز همین است که او آدم نیست

6 آنکه از دیدن لعل نمکینش جویا نشد از دست در این دایره جز خاتم نیست