مهر روی تو که تابان ز همه از اسیری لاهیجی غزل 129

1 مهر روی تو که تابان ز همه ذراتست حسن او را همه کون و مکان مرآتست

2 نیستی جمله بهستی تو پیدا شده است غیر ازین هرکه بگوید سخن طاماتست

3 پیش عارف که ز اوراق جهان حسن تو دید مصحف روی ترا جمله جهان آیاتست

4 دیده آن دیده که بینا بود از نور یقین که جمال تو هویدا ز همه ذراتست

5 گرچه عالم همگی مظهر اسما شده است گشته ظاهر همه اسما ز صفات و ذاتست

6 که گهی عشق و گهی عاشق و گه معشوقی وه شئونات الهی چه عجب حالاتست

7 بعد آزادگی از قید اسیری دانست که ظهورات ترا هر دو جهان آلاتست