آفتِ جانِ من است از حکیم نزاری قهستانی غزل 274

1 آفتِ جانِ من است طرّۀ جادوی دوست کرد مرا جفتِ غم طاقِ دو ابرویِ دوست

2 رهزنِ خون ریز کیست غمزۀ غمّاز یار دامِ دل آویز چیست حلقۀ گیسویِ دوست

3 غارتِ جان می کند در حرمِ دل مگر عادتِ ترکان گرفت طرّۀ هندوی دوست

4 راحتِ جان بایدت رنج کش از زخمِ عشق فرق منه در میان درد ز دارویِ دوست

5 سّرِ معانیِ دوست باز شناس آن گهی سر مکش از عشقِ یار لاف زن از رویِ دوست

6 دشمنم آن بی نمک گر جگرم خون کند باز نگیرد دلم پشت ز پهلویِ دوست

7 توبه پذیرد ز عشق هر نفسی دل و لیک غیرِ طبیعت گرفت قاعدۀ خویِ دوست

8 عهد کند برخلاف راست که چون بنگرم عهدِ درستش یکی ست با شکنِ مویِ دوست

9 بس که به میل نیاز چشمِ نزاری کشید روشنیِ دیده را خاکِ سرِ کویِ دوست