ساقی قدح می که درو از ابن یمین فریومدی غزل 316

1 ساقی قدح می که درو هست صفائی به ز آن مطلب نزد خرد راهنمائی

2 می در همه وقتی خوش و خوشتر بزمانی کز بلبل و گل یافت چمن برگ و نوائی

3 رخساره بسرخی کند الحق چو عقیقی در باده لعل ار فکنی کاهربائی

4 می چیست لطیفی بصفا راحت روحی در مملکت عقل شهی کامروائی

5 در دور فلک بر صفت دختر رز نیست از کار دل غمزدگان بند گشائی

6 با دختر رز تازه کنم عهد مودت کز مادر ایام ندیدیم وفائی

7 گر تیره شد از زنگ غمت آینه دل چون باده روشن نبود زنگ زدائی

8 از محنت ایام دل ابن یمین را دردیست که از باده بهش نیست دوائی