1 همان اوج دولت شاه یحیی که پروازش گذشت از ذروهٔ ماه

2 به تنگ آمد دلش ناگه ازین بوم ز هم پروازی اقران و اشباه

3 چو بود از زمرهٔ همت بلندان ز شاخ سدره گردید آشیان خواه

4 چو بیرون از جهان می‌رفت می‌گفت زبان هاتفان الخلد مثواه

5 چو او را جان برآمد برنیامد ز جان خلق غیر از آه جانکاه

6 چو تاریخش طلب کردم خرد گفت برون شد شاه یحیی از جهان آه