زین گونه که این شمع روان می‌سوزد از عبید زاکانی رباعی 26

1 ای ترک چشم مستت بیمار خانهٔ دل زلف تو دام جانها خال تو دانهٔ دل

2 آنجا که ترک چشمت شست جفا گشاید تیر بلا نیاید جز بر نشانهٔ دل

1 باد صبا جیب سمن برگشاد غلغل بلبل به چمن در فتاد

2 زنده کند مردهٔ صد ساله را باد چو بر گل گذرد بامداد

1 عزم کجا کرده‌ای باز که برخاستی موی به شانه زدی زلف بیاراستی

2 ماه چو روی تو دید گفت زهی نیکوی سرو که قد تو دید گفت زهی راستی