به آیینی که ترسازاده از از حزین لاهیجی غزل 342

1 به آیینی که ترسازاده از بتخانه می‌آید نگاه از گوشهٔ آن نرگس مستانه می‌آید

2 مگر افکنده لعل آبدارش از نظر می را که اشک حسرتی از دیدهٔ پیمانه می‌آید

3 به یاد لعل میگون تو، در خاک لحد ما را همان از دیده سیل گریهٔ مستانه می‌آید

4 تجلّی زار می‌بینم، سر خاک شهیدان را مگر شمعی به طوف مشهد پروانه می‌آید

5 حزین آراستند از نو، خرابات محبّت را مگر داغی به سر وقت دل دیوانه می‌آید