1 فعل حق را دگر ز کور دلی غرضی خاص کرد معتزلی

2 باز اصلاح حال هر بنده کرد واجب بر آفرینندۀ

3 بعد از آن التزام کرد محال که جزا را گرفت از اعمال

4 همه این شاخ و بیخ خودبینی است بار و برگ درخت بی دینی است

5 هر درختی کز اصل کژ برخاست تا قیامت دگر نگردد راست

6 در قضا جمله چیزها بهم است در قدر پیش و پس، فزون و کم است

7 دور و نزدیک در ظهور افتاد ذات هستی از این دو دور افتاد

8 شیب و بالا و پیش و پس، چپ و راست همه از این دو وضع و هیأت خاست

9 همه از دور چرخ و کور زمان بر حقیقت همی فتد حدثان

10 گر خیال زمانه برخیزد ازلت با ابد درآمیزد

11 خاص بینی که عین عام شود حال​ها جمله یک مقام شود

12 کل شود جمله کلی و جزئی بنماند دگر منی و توئی

13 نزد من روشن است خود این راه گر ترا دیده نیست «لااکراه»