1 رسید موسم پیری گذشت دور جوانی چه خواهی ای دل غافل از این سراچه فانی

2 به هوش باش که دنیا پلی‌ست در ره عقبا در این رهند همه رهگذر ز عالی و دانی

3 به دور زندگی و گردش زمانه به گیتی کسی نباشد ایمن ز حادثات جهانی

4 ز هرچه هست در ایجاد ای پسر به حقیقت تو برتری و دریغا که قدر خویش ندانی

5 به خویش آی و بیندیش ای سلاله انسان که در جهان همه باشند همچو جسم و تو جانی

6 در این دو روزه عمر ای پسر به خدمت مردم بکوش و خادم همنوع باش تا بتوانی

7 بکن هر آنچه که باشد به خیر جامعه وحدت که عنقریب بگویند درگذشت فلانی