مقصود جهان از دو جهان از جهان ملک خاتون غزل 243

1 مقصود جهان از دو جهان وصل نگاریست ورنی به جهانم بجز این کار چه کاریست

2 بازآی که روشن شودم دیده به رویت کز هجر تو بر مردمک دیده غباریست

3 ای دوست مپندار که ما را شب هجران بی روی دلارای تو خوابی و قراریست

4 بی مار میسّر نشود گنج و ز گلزار دیدی تو گلی تازه که بی صحبت خاریست

5 زین بیش میازار دل خسته ی ما را ای دوست که آزار دل خسته نه کاریست

6 منصور انا الحق زد و بر دار زدندش ای دیده در او بنگر و بنگر که چه داریست

7 مشتاق تو بسیار و هوادار تو بی حد در زمره ی عشاق، جهان در چه شماریست