مقصود ز آفرینش ما جان از سید حسن غزنوی رباعی 23

1 هین در دهید باده که هنگام بی غمی است زان باده که مشرق خورشید خرمی است

2 تا روی چون دو پیکر در روی او کشم زیرا که مان چو پروین وقت فراهمی است

1 بزرگ جشن همایون و ماه فروردین خجسته بادا بر آفتاب روی زمین

2 علاء چتر و کلاه و بهاء افسر و بخت جمال تیغ و نگین و جلال مسندو دین

1 خاک را از باد بوی مهربانی آمد است در ده آن آتش که آب زندگانی آمد است

2 نرگس خوشبوی مخمور طبیعی خاستست بید خرم روی سر مست جوانی آمد است