سلمان ساوجی

ز هجرت نبوی رفته هفصد از سلمان ساوجی قطعه‌ 140

قطعه‌ 140 ام از 897 قطعات

خانه / سلمان ساوجی / دیوان اشعار سلمان ساوجی / قطعات در دیوان اشعار / قطعه‌ شماره 140

1 ز هجرت نبوی رفته هفصد و چل و چار در آخر رجب افتاد اتفاق حسن

2 زنی چگونه زنی خیر خیرات حسان به زور بازوی خود خصیتین شیخ حسن

3 گرفت محکم و می‌داشت تا بمرد و برست زهی خجسته زنی خایه دار مرد افکن

سلمان ساوجی

شعر شعر کهن قطعه‌ سلمان ساوجی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلمان ساوجی

1 نوبهار و عشق و مستی، خاصه در عهد شباب می‌کند، بنیاد مستوری مستوران، خراب

2 غنچه مستور صاحبدل، نمی‌بینی که چون بشنود، بوی بهار، از پیش بردارد نقاب

1 ای که روی تو، بهشت دل و جان است مرا! ای که وصل تو مراد دل و جان است، مرا!

2 چون مراد دل و جانم، تویی از هردو جهان از تو دل برنکنم، تا دل و جان است مرا

1 جان من می‌رقصد از شادی، مگر یار آمده‌ست می‌جهد چشمم همانا وقت دیدار آمده‌ست

2 جان بیمارم به استقبال آمد، تا به لب قوتی از نو مگر، در جان بیمار آمده‌ست

شاعر شعر ز هجرت نبوی رفته هفصد و چل و چار سلمان ساوجی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر ز هجرت نبوی رفته هفصد و چل و چار قطعه‌ است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, می‌نوشی است.

شعربعدی

897 / 140

شعرقبلی

بنر