1 با تو آموزم زبان کائنات حرف و الفاظ است اعمال حیات

2 چون ز ربط مدعائی بسته شد زندگانی مطلع برجسته شد

1 در جهان کیف و کم گردید عقل پی به منزل برد از توحید عقل

2 ورنه این بیچاره را منزل کجاست کشتی ادراک را ساحل کجاست

1 تو خورشیدی و من سیارهٔ تو سراپا نورم از نظارهٔ تو

2 ز آغوش تو دورم ناتمامم تو قرآنی و من سی پارهٔ تو

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران