ضمیر جمع روشن، بی صفا هرگز از حزین لاهیجی غزل 370

1 ضمیر جمع روشن، بی صفا هرگز نمی باشد کدورت در دل بی مدّعا هرگز نمی باشد

2 قیامت آمد و رفت و نیامد وعدهٔ زودش وفا در یاد آن دیر آشنا هرگز نمی باشد

3 یکی از وصل می گوید، یکی از هجر می نالد بساط عشق بازان بی نوا هرگز نمی باشد

4 ز خاطر، باده اول می زداید زنگ هستی را نماز می گساران را، ریا هرگز نمی باشد

5 زخود رفتن سفر باشد، خراباتی نژادان را به کوی می پرستان نقش پا هرگز نمی باشد

6 کند سرپنجهٔ افتادگی، صید زبردستان سپاه خاکساران را، نوا هرگز نمی باشد

7 حزین ، احسان بود پیش از طلب، رسم جوانمردان دَرِ ارباب همّت را، گدا هرگز نمی باشد