قول و غزلی که دل رباید همه از کمال خجندی رباعی 2

1 ای روی دردمندان بر خاک آستانت از آب و خاک زآن سو غوغای عاشقانت

2 عرش‌آشیان همائی ما جمله سایه تو با این صفت چه دانند این مشت استخوانت

1 لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب لاله سیراب بین پسته سنبل نقاب

2 تا شود از زلف او حجت خوبی تمام خط مسلسل کشید بر ورق آفتاب

1 سری که پیش تو بر آستان خدمت نیست سربست آن که سزاوار تاج عزت نیست

2 به جد و جهد یر کجا شود وصلت که قرب پادشهان جز به سی دولت نیست