1 خوشوقت عاشقی که دمی یاریار اوست خرم دلی که دلبر او غمگسار اوست

2 من در میان خون جگر غرقه وین زمان تا کیست آنکه مونس او در کنار اوست

1 دوش سلطان خیالش باز غوغا کرده بود ملک جان تاراج و رخت صبر یغما کرده بود

2 برق شوقش از دهانم شعله میزد هر زمان و آتش سودای او قصد سویدا کرده بود

1 دل همان به که گرفتار هوائی باشد سر همان به که نثار کف پائی باشد

2 هجر خوش باشد اگر چشم توان داشت وصال درد سهلست اگر امید دوائی باشد