اصل همه اوست و هر چه جز او فرع است از اوحدالدین رباعی 1

1 ای دوست میان من و تو گرنه دُوی است پس این که گهی نالد و گه نازد کیست

2 ما را همه عمر در طلب باید بود گر من توم و تو من، طلب کاری چیست

1 قومی هستند کز کله موزه کنند قومی همه عمر در سر روزه کنند

2 قومی دگرند ازین همه نادرتر هر شب به فلک روند و دریوزه کنند

1 آیین قلندر ار نظر کوتاهی است ترتیب ادب علامت آگاهی است

2 چون سِر به زبان شرع می شاید گفت گفتن به زبان دیگری گمراهی است